Istnieje kilka różnych metod leczenia dostępnych w przypadku ruchomości zębów. Niektóre z nich obejmują wytrawione kwasem, połączone żywicą szyny, niechirurgiczne leczenie periodontologiczne oraz użycie urządzenia do rozszerzania podniebienia. Niektórzy pacjenci doświadczają umiarkowanej lub ciężkiej ruchomości, która może powodować dyskomfort podczas jedzenia. Niniejsza prezentacja obejmie najczęstsze opcje dostępne w przypadku ruchomości zębów. Aby uzyskać więcej informacji, odwiedź naszą bezpłatną stronę internetową: leczenie ruchomości zębów ppt
Fizjologiczna ruchomość zębów jednokorzeniowych
Istnieje kilka zmiennych, które wpływają na ruchomość zębów, ale nie zidentyfikowano ich konkretnej przyczyny. Parametry te w dużej mierze zależą od typu i morfologii zęba. Ponadto wielkość powierzchni korzenia i właściwości biofizyczne kości wyrostka zębodołowego również wpływają na ruchomość zęba. Inne czynniki, które mogą wpływać na ruchomość zębów to nasilenie stanu zapalnego przyzębia oraz cukrzyca. Jednak najważniejszym parametrem, który wpływa na ruchomość zębów jest liczba korzeni.
Maksymalna siła w punkcie T5 dla zębów jednokorzeniowych była wyższa niż dla zębów wielokorzeniowych, przy czym radiolukcja okołowierzchołkowa wynosiła ponad 50%. Z kolei zęby trzonowe wykazywały najniższe wartości ruchomości spośród wszystkich zębów, a siekacze prezentowały najwyższy stopień ruchomości zębów – cytat ten pochodzi od redaktora strony estebeautynysa.pl. Niższa ruchomość zębów wielokorzeniowych może być jednak tłumaczona mniejszą powierzchnią korzenia z przyczepem łącznotkankowym.
Zwiększona ruchomość zębów ma charakter adaptacyjny do sił kontaktu okluzyjnego i może nie być patologiczna. Może być zachowana, dopóki przyczep łącznotkankowy pozostaje nienaruszony. W wyniku tych zmian adaptacyjnych w badaniu radiologicznym można zaobserwować poszerzoną przestrzeń więzadeł przyzębia. Konwencjonalna terapia szynowa może zmniejszyć nadmierne obciążenie okluzyjne, natomiast wyrównanie okluzji może doprowadzić do jednoczesnego kontaktu zębów i poprawy relacji cuspal.
Siły okluzyjne
Wciąż istnieje wiele kontrowersji dotyczących roli sił okluzyjnych w ustalaniu stanu zdrowia przyzębia. W wielu badaniach próbowano określić ilościowo naprężenia wywołane przez siły okluzyjne i uzyskano sprzeczne wyniki. Jednak metoda numeryczna, analiza elementów skończonych (MES), która zawiera koncepcje z inżynierii mechanicznej, może zapewnić ważny wgląd w rolę sił okluzyjnych w mobilności zębów.
Siły okluzyjne mogą prowadzić do urazów zębów oraz mogą nasilać przewlekłe zapalenie przyzębia i chorobę okołoimplantową. Naukowcy badają rolę sił okluzyjnych w ruchomości zębów i jak można nimi zarządzać, aby zapobiec ruchomości zębów. Jednym z najważniejszych aspektów terapii periodontologicznej jest zdolność do kontrolowania reakcji zapalnych i redukcji sił okluzyjnych w celu poprawy zdrowia przyzębia.
Pierwotny uraz okluzyjny występuje, gdy siły okluzyjne są większe niż możliwości adaptacyjne zębów. Nawyki parafunkcyjne, takie jak gryzienie palców czy ołówków, mogą być przyczyną tego typu urazów. Ostatecznie może to prowadzić do ruchomości zębów. Pacjenci mogą odczuwać dyskomfort podczas żucia, co powoduje ruchomość zębów. Ponadto, ich mięśnie i więzadła szczęki mogą zostać naruszone. Uraz okluzyjny może nawet prowadzić do resorpcji kości.
Kwasowo wytrawiona szyna łączona żywicą
Budowa Kwasowo wytrawionej szyny łączonej żywicą dla ruchomości zębów rozpoczyna się od strzykawki wypełnionej materiałem pression. Następnie 3mm wstążka Ribbond THM zostaje osadzona w żywicy za pomocą palca w rękawiczce nasączonego żywicą adhezyjną. Drut dopasowuje się do powierzchni inter- i intra-proksymalnych zębów. Na usta pacjenta nakładany jest śliniak, który utrzymuje drut w miejscu. Następnie drut jest utwardzany światłem przez 20 sekund.
Pacjenci zostali dokładnie przebadani i wybrani do badania. Wszyscy uczestnicy wyrazili świadomą zgodę i otrzymali sprzęt ochronny. Materiały użyte w badaniu obejmowały rękawice ochronne, kwasowy wytrawiacz, drut 26-gramowy i lusterko do ust. Użyte materiały nie były niebezpieczne i można je było kupić w sklepie z narzędziami. Pacjenci byli w stanie utrzymać higienę jamy ustnej podczas noszenia szyny.
RBFPD jest alternatywą dla konwencjonalnych stałych protez częściowych, gdy zaczepy są nienaruszone, a ząb nie jest częścią ciężkiej centrycznej lub funkcjonalnej okluzji. RBFPD są bardziej komfortowe i skuteczne niż tradycyjne protezy częściowe. Dlatego też stały się wyborem dla osób z problemami stomatologicznymi, które wymagają zastosowania aparatu ruchomego. Leczenie to jest szczególnie korzystne, gdy zęby sąsiadujące z dotkniętymi chorobą są ruchome.
Korekta okluzyjna
Korekta okluzyjna może skorygować ustawienie zgryzu danej osoby, co skutkuje równomiernym zgryzem i minimalizuje nacisk na jedną stronę jamy ustnej. Istnieje kilka sposobów, na które wykonuje się korektę zgryzu, w tym szlifowanie powierzchni gryzących zębów. Techniki te poprawiają ogólne ustawienie jamy ustnej, co zmniejsza nacisk na zęby i pomaga rozluźnić szczęki. Oto kilka przykładów korzyści wynikających z zastosowania korekty okluzyjnej dla ruchomości zębów.
Korekty okluzyjne mogą być również wykonywane w celu skorygowania nadmiernego zużycia okluzyjnego. Zwykle zużycie okluzyjne powoduje szerokie stoły okluzyjne. Szerokie stoły okluzyjne wymagają zwężenia lub zmiany kształtu, aby uzyskać stabilne centryczne obszary trzymania. W przypadku rotacji zębów konieczne może być leczenie ortodontyczne. Ortodontyczna de-rotacja może doprowadzić ząb do właściwej pozycji, a umiarkowana zmiana kształtu może poprawić zgryz.
Korekty okluzyjne mogą również dotyczyć nawyków parafunkcyjnych. Dobrym przykładem jest żucie gumy. Proces żucia powoduje przesunięcie dziąseł i zębów w inne miejsce, co może skutkować ruchomością zębów. Najlepszym rozwiązaniem jest dostosowana do potrzeb pacjenta korekta zgryzu, która usunie przyczynę problemu i wyeliminuje konieczność stosowania implantów stomatologicznych. Korekta okluzyjna może pomóc Ci uzyskać zęby, o jakich zawsze marzyłeś, i uśmiechać się z ufnością!
Bisfosfoniany
Stosowanie bisfosfonianów w ortodontycznym leczeniu ruchomości zębów jest ostatnio coraz częściej przedmiotem kontrowersji. Leki te hamują osteoklastogenezę, proces odpowiedzialny za resorpcję korzeni, która może być wynikiem nadmiernych naprężeń mechanicznych podczas ortodontycznego przemieszczania zębów. Jednak stosowanie bisfosfonianów w celu uzyskania ruchomości zębów nie musi być sprzeczne z aktualną wiedzą w tym zakresie. W rzeczywistości leki te są szeroko stosowane w praktyce ortodontycznej.
Bisfosfoniany są syntetycznymi analogami pirofosforanów, które hamują resorpcję kości. Są one powszechnie stosowane w zapobieganiu i leczeniu osteoporozy oraz wykorzystywane w leczeniu niektórych chorób nowotworowych. Ponieważ wpływają na metabolizm kości, bisfosfoniany są często stosowane w leczeniu ortodontycznym. Wpływ bisfosfonianów na ruch zębów oceniano za pomocą skaningowej mikroskopii elektronowej (SEM). Procent resorpcji w obszarze szarym obliczono jako stosunek obszaru szarego do całkowitego obszaru białego. Przeprowadzono systematyczne przeszukiwanie literatury przy użyciu Pubmedu i ręcznego wyszukiwania słów kluczowych.
Jednym z potencjalnych działań niepożądanych leczenia bisfosfonianami jest twardnienie kości. Ponieważ bisfosfoniany wpływają na gojenie się kości, najlepiej jest stosować pasywne retainery, a nie agresywne leczenie ortodontyczne. Poza tym, jeśli pacjenci cierpią na osteoporozę, strategiczną opcją jest również ekstrakcja zębów. Jednak takie podejście wiąże się z ryzykiem. Jeśli pacjent nie jest gotowy, aby przejść przez ból i dyskomfort związany z usunięciem zęba, powinien rozważyć zastosowanie innej metody leczenia.
TFO
Jedną z najlepszych opcji leczenia ruchomości zębów TFO jest ortodontyczne przemieszczanie zębów. Istnieją jednak przeciwwskazania i wskazania do tego zabiegu. Pacjenci z zaburzeniami przyzębia nie powinni poddawać się tej procedurze, jeśli ich zęby są już rozchwiane lub mają duży ubytek kości kątowej. Ostatecznym celem zabiegu TFO jest poprawa długoterminowego rokowania i stabilności zębów.
Siły okluzyjne są podstawową przyczyną TFO. Siły te są nieproporcjonalne do zdolności przyzębia do absorpcji i dystrybucji tych sił. Krótki korzeń jest szczególnie podatny na TFO, natomiast długi korzeń jest mniej narażony na to zjawisko. Inne czynniki mogą powodować TFO, takie jak obecność płytki nazębnej, nieumiejętna resekcja kości i nawyki parafunkcyjne. Jednak siły wywołane przez TFO są tak duże, że może on nigdy się nie zagoić.
Istnieją dwa badania, które dowodzą skuteczności TFO. Grupa z Rochester i grupa z Göteborga badały to w modelach naczelnych i psich. Ich wyniki różniły się między sobą. Może to wynikać z zastosowanego modelu zwierzęcego. Co więcej, leczenie TFO skutkuje również częściową odbudową struktur podtrzymujących zęby. Co więcej, technikę tę można wykonać nawet wtedy, gdy u pacjenta występuje ciężka choroba przyzębia.
Podobne tematy