Infekcja: Lekarz stomatolog musi zastosować antybiotyki, aby usunąć ząb z infekcją. Jednak obecność obrzęku lub infekcji może opóźnić ekstrakcję. Obrzęk może wskazywać na poważniejszą infekcję. W takich przypadkach metody leczenia będą różne. Gdy antybiotyki nie są przepisane, ząb może zostać usunięty – informacja ta pochodzi z serwisu beautyfox.pl. Po tym zabiegu pacjent będzie odczuwał pulsujący ból i obrzęk w jamie ustnej. Jeśli dentysta wyczuje któryś z tych objawów, zaleci odpowiednie metody leczenia.
Kanał korzeniowy
Podczas leczenia kanałowego zainfekowanego zęba dentysta znieczula obszar wokół zęba i nakłada barierę ochronną na dziąsła. Następnie za pomocą wiertła dentystycznego przewierca się przez wypełnienie, szkliwo i miazgę do miejsca, w którym znajduje się kanał korzeniowy. Następnie dentysta usuwa z korzenia wszelkie stare materiały wypełniające lub leki i wypełnia to miejsce wypełniaczem polimerowym na bazie lateksu.
Jeśli nie poddasz się leczeniu kanałowemu od razu, infekcja rozprzestrzeni się w całym systemie kanałów korzeniowych i może ostatecznie doprowadzić do twarzy, krwiobiegu lub szczęki. Jeśli jednak zbyt długo zwlekasz z leczeniem, infekcja może rozprzestrzenić się jeszcze bardziej, prowadząc do znacznie bardziej bolesnego i niewygodnego zęba. Na szczęście leczenie kanałowe zainfekowanych zębów jest stosunkowo proste. Ważne jest jednak, aby zgłosić się do dentysty, gdy tylko zaczniesz odczuwać jakiekolwiek objawy bólu zęba.
Zabieg kanałowy polega na usunięciu z zęba zainfekowanej miazgi i wypełnieniu kanału korzeniowego masą przypominającą gumę. Następnie na ząb nakładana jest tymczasowa korona protetyczna, która chroni go przed dalszymi uszkodzeniami. Po poddaniu się leczeniu kanałowemu należy unikać spożywania twardych pokarmów oraz picia kawy lub herbaty do czasu zakończenia całego procesu. Należy pamiętać, że leczenie kanałowe nie jest bolesne, a nawet może być tak szybkie jak wypełnienie zęba.
Po otrzymaniu leczenia kanałowego zakażonego zęba dentysta zbada zęby i wykona zdjęcia rentgenowskie chorych zębów, aby określić, czy jest ono konieczne. Zdjęcia rentgenowskie ujawnią liczbę korzeni oraz kształt, wielkość i głębokość kanału korzeniowego zęba. Dentysta może potrzebować kilku wizyt, aby zakończyć procedurę, a wynik końcowy może się różnić od powyższego opisu. Lekarz stomatolog omówi z Państwem możliwości wymiany zęba i wyjaśni wszelkie dostępne opcje.
Jeżeli dentysta przeprowadza leczenie kanałowe zainfekowanego zęba, proces ten może trwać jedną lub dwie wizyty w gabinecie. Dentysta może wykonać zabieg lub skonsultować się z endodontą. Wybór dentysty będzie zależał od tego, jak skomplikowany jest zabieg i jak komfortowo czujesz się w towarzystwie dentystów. Dentysta i endodonta omówią najlepsze leczenie dla konkretnego przypadku. Oprócz doświadczenia i wiedzy stomatologa, endodonta może określić, czy leczenie kanałowe jest dla Państwa właściwym wyborem.
Nacięcie i drenaż
Proces nacięcia i drenażu jest wykonywany podczas ekstrakcji zainfekowanego zęba. Pacjentowi podawane jest znieczulenie miejscowe. Wykonuje się małe nacięcie w dziąśle i wprowadza się mały dren w celu odprowadzenia płynu. Obszar wokół zainfekowanego zęba jest oczyszczany sterylnym roztworem soli fizjologicznej, a do osuszonej kieszonki mogą być zastosowane antybiotyki. Pacjentom zazwyczaj przepisuje się również antybiotyki do przyjmowania doustnego przez kilka dni.
Płyn z ropnia jest zbierany i wysyłany do laboratorium w celu wykonania badań. Następnie dentysta usuwa zainfekowany ząb. W wielu przypadkach dentysta może umieścić w nacięciu niewielką rurkę drenażową, która pozostanie w nim do czasu całkowitego osuszenia ropnia. Po zabiegu pacjent udaje się na wizytę kontrolną, aby sprawdzić stan rany i omówić dalsze postępowanie. Właściwa higiena jamy ustnej i regularne kontrole stomatologiczne są ważne w zapobieganiu powstawania ropni zębowych.
Lekarz stomatolog wykona nacięcie przy użyciu skalpela chirurgicznego. Nacięcie jest wystarczająco głębokie, aby otworzyć ropień, i powinno przebiegać wzdłuż naturalnej linii dziąseł. Przed zabiegiem można zastosować tymczasowe znieczulenie, aby obszar ten był mniej wrażliwy na ból. Z rany może pozostać nieprzyjemny smak. Następnie asystentka stomatologiczna odessie płyn i użyje sondy stomatologicznej, aby upewnić się, że ropień został prawidłowo zdrenowany.
Dentysta może wykonać drenaż i debridement w celu oczyszczenia obszaru. W przypadku ropnia dentysta może zastosować małe nacięcie, aby usunąć martwą tkankę i umożliwić odpływ ropy. Po zabiegu obszar może zostać oczyszczony słoną wodą. Można umieścić mały gumowy dren, aby utrzymać obszar otwarty dla drenażu. Pacjenci powinni być jednak świadomi, że zabieg może spowodować pęknięcie korzenia zęba, co czyni go podatnym na infekcje.
Ból pulsujący po ekstrakcji
Ból pulsujący po ekstrakcji zainfekowanego zęba może być niekomfortowym efektem ubocznym zabiegu. Ból ten jest zwykle przejściowy i powinien ustąpić w ciągu kilku dni. Jednak w niektórych przypadkach może utrzymywać się nawet do dwóch tygodni. Aby zminimalizować ból, pacjenci powinni postępować zgodnie z instrukcjami podanymi przez dentystę. Powinni unikać prowadzenia samochodu po zabiegu i trzymać podkładkę z gazy na miejscu przez trzy do czterech godzin. W celu złagodzenia bólu można zastosować zimny kompres.
Mogą Państwo również zażyć dostępne bez recepty środki przeciwbólowe, jeśli po usunięciu zęba odczuwają Państwo silny, pulsujący ból. Możesz również przyłożyć lód do tego miejsca, aby zmniejszyć obrzęk. Należy zawinąć mały kawałek lodu w ręcznik i przyłożyć go do twarzy na 20 minut. Kontynuuj tę terapię lodem przez pierwsze 24 godziny. Należy również przemywać ciepłą słoną wodą, co pomoże zapobiec infekcji.
Podczas zabiegu dentysta może zastosować antybiotyki w celu leczenia infekcji. Leki te mogą pomóc w zapobieganiu infekcji i znacznie ułatwić proces ekstrakcji. Jeśli ból utrzymuje się przez ponad 24 godziny, może to być oznaką infekcji zatok. Ta infekcja może prowadzić do gorączki i wrażliwości na zimno i gorąco. Ważne jest, aby natychmiast szukać leczenia, ponieważ nie chcesz mieć z tym do czynienia przez wiele dni.
Osoby, które poddają się ekstrakcji zęba, mogą również doświadczyć suchego gniazda. Dzieje się tak, gdy skrzep krwi, który tworzy się wokół miejsca ekstrakcji, nie tworzy się lub zostaje usunięty. W wyniku tego dochodzi do odsłonięcia kości ścian zębodołu. Żel z lekiem może pomóc złagodzić ten problem. Ból może trwać kilka dni, ale w przypadku jego wystąpienia należy niezwłocznie skontaktować się ze specjalistą stomatologiem.
W niektórych przypadkach dentysta może zalecić wypełnienie lub koronę w celu leczenia ubytku. W innych przypadkach dentysta może jednak zasugerować usunięcie zęba. Jeśli zęba nie da się uratować, warto skonsultować się z ortodontą. Wizyta u dentysty może być konieczna w przypadku próchnicy, która wpływa na nerw. Temu stanowi często towarzyszy obrzęk twarzy i ust.
Opcje leczenia
Zainfekowane zęby są niewygodne i mogą być trudne do opanowania. Środki przeciwbólowe dostępne bez recepty, takie jak ibuprofen (Advil), acetaminofen (Tylenol) lub naproksen (Aleve) mogą pomóc złagodzić niektóre dolegliwości. Jeśli jednak zakażenie zęba jest poważne lub rozprzestrzenia się, dentysta może przepisać antybiotyki. Antybiotyki są przydatne w zapobieganiu zakażeniom ogólnoustrojowym i są zazwyczaj bezpieczne w przypadku większości infekcji stomatologicznych.
Podczas leczenia kanałowego dentysta usuwa zainfekowane tkanki zęba i ropę. Następnie wypełnia ubytek i zabezpiecza ząb, aby zapobiec dalszej infekcji. W niektórych przypadkach dentysta może zalecić usunięcie zęba, ponieważ infekcja rozprzestrzeniła się poza komorę miazgi. Jeśli jednak infekcja rozwinęła się na tyle, że wymaga leczenia kanałowego, dentysta wykona zabieg chirurgii kanałowej, aby usunąć zainfekowaną tkankę korzenia i odbudować ząb.
Koszt leczenia kanałowego różni się znacznie w zależności od dentysty, ale w większości przypadków kosztuje od 400 do 1500 dolarów. Kwota ta będzie zależała od rodzaju ropnia, lokalizacji ropnia oraz od tego, czy pacjent ma jakieś schorzenia wtórne. Na szczęście istnieją inne, mniej kosztowne, opcje leczenia zainfekowanego zęba. W tym artykule omówimy niektóre z powszechnych i które można wybrać w zależności od budżetu.
Najczęstszym rodzajem zainfekowanego zęba jest tzw. ropień. Te bolesne, wypełnione ropą ubytki tworzą się w korzeniu zęba, czyli w obszarze, w którym infekcja powoduje ból. Nieleczone ubytki i choroby dziąseł zwiększają ryzyko wystąpienia ropnia. Nieleczone ropnie mogą rozprzestrzeniać się na kość szczęki i otaczające ją tkanki, co prowadzi do utraty zęba. Nieleczone ropnie mogą zaatakować szczękę, a nawet kość i nerwy.
Podobne tematy